Senin için özenle yazılmış o iki satır kağıdı arayıp bulamadığında anlarsın aslında işin işten geçtiğini, hiçbir şeyin artık eskisi gibi olamayacağını. Arkanı döndüğünde fark edersin o elin sana doğru uzanışını, bir nefes senden gayrı verildiğinde. Bir müziği, gözlerini kapatmak için açtığında anlarsın uykunun hiçbir şeye çözüm olmadığını, hayallerin birer birer karanlığa gömüldüğünde. İçinde bulunduğun muammayı bir fotoğrafa dakikalarca baktığında anlarsın, dibine kadar isteyip de ulaşamadığında. Bir insanı ağır ağır kaybettiğinde hatırlarsın verdiğin sözleri, aynı müzik beşinci kez çaldığında. Işıklı odalarda oturmaktan vazgeçtiğinde anlarsın ne demek istediğimi, aynaya baktığında kızarmış gözlerini gördüğünde. O inanılmaz yoğunluğun içine girip de kafanda sürekli aynı insan döndüğünde anlarsın ne hissettiğimi, buz gibi havada yorulmadan koştuğunda. Mesafelerin bir önemi var mı, ya da geçen zamanın? Sen cevapla. Kaybediyoruz.